Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
pajęczyna — ż IV, CMs. pajęczynanie; lm D. pajęczynayn «nici powstałe z krzepnącej na powietrzu wydzieliny gruczołów przędnych pająków i niektórych owadów; siatka z tych nitek utkana przez pająki» Pająk snuł srebrną pajęczynę. Z kątów pokoju zwieszały się… … Słownik języka polskiego
pajęczyna — bielizna susząca się na strychu … Słownik gwary warszawskiej
lekki — lekcy, lżejszy 1. «mało ważący, nieciężki» Lekka paczka, torba, walizka. Lekki jak pajęczyna, jak piórko, jak puch. Lżejszy od powietrza. ∆ Przemysł lekki «przemysł wytwarzający artykuły masowego użytku» ∆ bud. Beton lekki «beton o strukturze… … Słownik języka polskiego
oplątać — dk IX, oplączę, oplączesz, oplącz, oplątaćał, oplątaćany oplątywać ndk VIIIa, oplątaćtuję, oplątaćtujesz, oplątaćtuj, oplątaćywał, oplątaćywany «owinąć, okręcić, omotać pasmami czegoś, np. nićmi, sznurkiem, łodygami itp.» Pnie oplątane lianami.… … Słownik języka polskiego
osnuć — dk Xa, osnućnuję, osnućnujesz, osnućnuj, osnućnuł, osnućuty rzad. osnuwać ndk I, osnućam, osnućasz, osnućają, osnućaj, osnućał, osnućany 1. «snując nić, otoczyć nią coś» Pająk osnuł muchę pajęczyną. 2. «oprzeć dzieło literackie, muzyczne itp. na… … Słownik języka polskiego
pajęczynka — ż III, CMs. pajęczynkance; lm D. pajęczynkanek zdr. od pajęczyna Przędza delikatna jak pajęczynka … Słownik języka polskiego
sieć — ż V, DCMs. sieci; lm MD. sieci 1. «narzędzie do połowu ryb, rodzaj plecionki wykonanej z nici lub sznurka wiązanych w oczka, służącej do łapania ryb; rzadziej: narzędzie do chwytania ptaków, zwierząt itp.» Gęsta, rzadka sieć. Sieć rybacka. Sieć… … Słownik języka polskiego
to — I → ten II ndm 1. «partykuła o charakterze ekspresywnym, wyróżniająca lub wzmacniająca wyrazy, którym towarzyszy, lub zdania i części zdania, w których jest użyta, wzmacniająca też inne partykuły i spójniki (np. i, bo, no, a, ano, tak)» Od kiedy… … Słownik języka polskiego
zapajęczony — «taki, w którym jest dużo pająków; pokryty, zasnuty pajęczyną» Zapajęczone mieszkanie. Zapajęczony obraz … Słownik języka polskiego
zasnuć — dk Xa, zasnućsnuje, zasnućsnuł, zasnućsnuty zasnuwać ndk I, zasnućwa, zasnućają, zasnućał, zasnućany «przesłonić, zasłonić coś czymś, snując się zakryć coś» Chmury zasnuły niebo. Miasto zasnute dymem. zasnuć się zasnuwać się «zostać przysłoniętym … Słownik języka polskiego
